هفته نامه آیینه یزد

امام حسین (ع) و هدف آن حضرت در عاشورا

عموم شیعیان و بسیاری از مسلمانان حتی افرادی که شیعه و مسلمان نیستند اما با ظلم و ستم مخالف می‌باشند و با تاریخ زندگی حضرت حسین‌بن‌علی(ع) و رفتار امویان آشنایی دارند، ذلت را نمی‌خواهند بپذیرند، اعتقاد به آزادگی دارند، تسلیم قدرت ستمگران و زورگویان نمی‌شوند یاد حسین(ع) و یارانش را گرامی می‌دارند در عزای او اشک می‌ریزند و نه تنها با عزاداری برای سومین امام شیعیان که متعلق به همه مسلمانان و آزادگان جهان است مخالفتی ندارند بلکه برای واقعه جانگدازی که در محرم سال 61 هجری در کربلا اتفاق افتاد متاثر می‌شوند و گریه و تباکی را ارزشمند دانسته و می‌دانند. خواست سرور آزادگان جهان تنها گریه بر مظلومیت وی و آن واقعه خونبار نبوده است چون هدف نواده پیامبر گرامی اسلام(ص) زنده کردن اسلام، احیای سنت نبوی و نشان دادن راه عزت و سعادت امت اسلام به شیعه و سنی و پیروان راستین خود بوده است.
از اهداف اصلی امام حسین(ع) امر به معروف و نهی از منکر بود. می‌خواست بدعت‌های در دین را کناز زند، سنت نبوی را زنده کند و بر سیره جدش رسول گرامی اسلام(ص) و پدر بزرگوارش مولای متقیان حضرت علی(ع) عمل نماید، بنابراین هر مجلس و محفلی که بر این روال پایه‌گذاری شود و هدف برگزارکنندگانش عمل و احیای دستورات و تعالیم عالیه اسلامی باشد و در آن جلسات از تهمت و دروغ و تملق خودداری گردد و بیش از این که به ظواهر پرداخته شود به اصول عنایت و توجه ‌شود به خواست پروردگار مورد قبول حق تعالی قرار خواهد گرفت‌‌.
از وظایف نویسنده و روزنامه نگار و دست اندرکار هر نشریه‌ای شرح و درج واقعیت‌ها است. باید از مدیران و تلاشگران راه پیشرفت جامعه از هر قوم و صنف و دسته و انجمن در زمینه‌های مختلف و در تمام زوایای زندگی قدردانی و سپاسگزاری نمود و از فسادهای اقتصادی و اختلاس و ارتشا و تصرفات عدوانی، زمین و کوه و دره و جنگل و دریاچه و تپه‌خواری، حیف و میل بیت‌المال و سوء ‌استفاده بعضی از مقامات و دولتمردان و نمایندگان بنویسد و مردم را با گفتار مراجع عظام، علمای دین، فعالان و دلسوزان واقعی اجتماع آشنا نماید تا با استفاده از نظرات و تذکراتشان از آن چه که سبب وهن جلسات روضه خوانی و عزاداری می‌شود جلوگیری گردد. مداح و روضه خوانی بر روی منبر به خود اجازه ندهد دروغ بگوید، تهمت بزند، مجیزگویی کند، جعل حدیث نماید، یا برای گریاندن مردم مطالب کذب و سخیف روایت کند. نویسنده این سطور در نظر دارد به نقل از شهید سیدعبدالکریم هاشمی‌نژاد، آیه ا... محمد یزدی و اسلام‌شناس معاصر استاد محمدرضا حکیمی مطالبی را پیرامون برگزاری مراسم عزاداری و جلسات روضه خوانی درج نماید.
«زاده زهرا سلام الله علیها کاملاً توجه دارد که لحظات زندگی او از نظر شرائط تا آنجا حساس و خطیر است که بقای دین و آزادی و شرف و انسانیت و عدالت، یا محو و نابودی آنها به تصمیم او بستگی دارد، آن بزرگوار برای اولین باری که خبر زمامداری و تسلط یزید را بر اجتماع اسلامی می‏شنود با صراحت کامل خطر نهائی و بزرگ آن حکومت را به مروان بن حکم اعلام کرده و می‏فرماید: دیگر بر اسلام سلام باد زیرا امت اسلام به زمامدار و فرمانگذاری مانند یزید دچار گردید. اکنون آیا برای حسین علیه‏السلام امکان دارد که با چنین زمامدار و فرمان‌گذاری کنار آید تا او به اسلام و آورنده‏ی بزرگ آن ناسزا گوید در حالی که این فرزند پیغمبر در کنار سفره‏ی وی باشد؟! او از می‌و غنا سخن ‏گوید و قماربازی و سگ بازی ‌کند و داستان قیامت و بهشت و حور را علناً افسانه و خرافات بخواند و با این حال فرزند علی(ع) حکومت او را به رسمیت بشناسد و دست در دست او نهد؟!»1
«صحیح است که حضرتش برای امت پیغمبر شهید شده، درست است که حسین‌بن‌علی(ع) برای بهشتی شدن مردم قیام کرده، اما نه از راه گریه و زاری. صحیح است که حسین بن علی شفیع روز قیامت است، اما نه برای کسانی که فقط گریه کرده یا آتشی برای مجلس عزای حسین افروخته و سیگاری روشن کرده اند. صحیح است که حسین بن علی سفینه النجاه است، نه تنها حسین بلکه خاندان پیغمبر همگی کشتی نجات هستند، اما نه برای کسانی که چون پسر نوح، یک عمر نافرمانی کرده و فقط به اسم شیعه حسینی و پسر نوح بودن انتظار نجات دارند. حسین بن علی کشته شد، تا راه بهشت را به مردم بیاموزد، حضرتش کشته شده تا راه سعادت را به مردم یاد بدهد، حسین بن علی با یزید و یزیدیان، یعنی با جهنمیان می‌جنگید، حسین بن علی با کارهای یزید که کار جهنمیان بود مخالف بود، حضرتش کشته شد تا شراب‌خواری، قماربازی، انحرافات جنسی، مال مردم خوری، مردم آزاری، ستمگری‌ها، حیف و میل‌های بی‌حساب بیت‌المال مسلمین از بین برود.»2
«عاشورا این نیست که با تلاش شماری منبری و مداح حرفه‌ای که روش آنان و منطق و شعرشان، کاملا بر خلاف شاعران شیعه حماسه گستر دوران ائمه(ع) است، مردم را دریک روز معین به سر و سینه زدن وادارند و در معابر روان سازند. بعد عاطفی عاشورا، اگر منبری‌ها و مداح‌ها به صورت ضروری و فوری و اصولی، اصلاح شوند و مردم بر یک غم بزرگ گریه کنند، نه تنها خوب که لازم است. قلب انسان نباید به دنیای غم‌های بزرگ بیگانه باشد، اما عاشورا همه اش روضه و غم گساری نیست. عاشورا، حرکتی برای نفی ظلم و اجرای عدالت است، چنانکه در خطبه دوم حضرت امام حسین(ع) به صراحت ذکر شده است. عاشورا حماسه فجرهای بزرگ انقلاب‌های خونینی است، که حق محرومان را بگیرد و به آنان برساند. عاشورا، پرچم اجرای عدالت است که بر قله خورشید نصب شده است، و اگر شیعه کوتاهی نکرده بود و عاشورا را به جهانیان شناسانده بود، امروز عاشورا همه محیط‌های انسانی را با عدالت و انصاف آشنا کرده بود. به شرط اینکه خود طرفداران عاشورا و حکومت‌های مدعی اعتقاد به عاشورا، به عدالت و انصاف معتقد باشند، و جامعه را بر اساس عدل و داد بسازند، و این همه تفاوت‌های جهنمی و «دره‌های فقر» و «قله‌های ثروت» وجود نداشته باشد، و یزیدیانی که در زیر نام حسین(ع) خود را پنهان کرده‌اند در میان نباشند. اگر عالمان و حاکمان درست شوند جامعه اسلامی درست می‌شود. امام حسین(ع) در روز عاشورا از بشریت خواست که اگر دین ندارید آزاده باشید. و این همه تورّم و رانت‌خواری و چپاول و بی بند و باری، که موجب این همه فساد اخلاقی و سقوط انسانی در جامعه است، و این تورم آزاد و فروشندگان جلاد، و این دستگاه ویرانه به تعبیر خود مقامات، آیا در خور بردن نام حسین(ع) و عاشورا هست؟ من این سخنان را با عرضه یک مقیاس بنیادین و مهم در شناخت جامعه اسلامی به پایان می‌برم. این حدیث معتبر از پیامبر اکرم(ص) رسیده است که فرمود: دو دسته از امت من هستند که اگر درست شوند جامعه اسلامی درست می‌شود، و اگر فاسد شوند جامعه اسلامی فاسد می‌شود. پرسیدند: ای پیامبر خدا! این دو صنف چه کسانی هستند؟ فرمود: عالمان و حاکمان. اینکه گفتیم اسلام از بالا شروع می‌کند، خوبی‌ها و بدی‌ها را اول، در بالا می‌بیند بعد در پایین، برای همین است، یعنی بدی و فساد- مانند - آب از بالا به پایین سرازیر می‌گردد، و فقیران و محرومان و معتادان و سرخوردگان و بیکاران و بریدگان- از جوانان و غیر جوانان و همه این گونه فسادها در جامعه اسلامی به نصّ سخن امام باقر(ع) درباره روش پیامبر اکرم(ص) از فساد دامنه داری حکایت دارد که در بالا وجود دارد، یعنی در میان کسانی از عالمان و حاکمان. و اکنون، برای انسانی که خدا به او عقل داده، و مقداری اطلاعات درست از دین در اختیارش قرار گرفته است، جای بریدن از دین و سست شدن در انجام وظایف نیست، اگر چه جای بریدن از هر کس و هر کس دیگر باشد و من به جوانان توصیه می‌کنم، دین خود را بی خود و مفت از دست ندهند، بلکه دین را بشناسند، و عمل به آن را بخواهند.»3
از خداوند بزرگ مسالت داریم به دست اندرکاران و مسئولان و قاضیان و مدیران و دولتیان و نمایندگان و همه کسانی که اداره کشور و معیشت مردم و فرهنگ و اقتصاد و سیاست و دنیا و آخرت جامعه به دست آنان است توفیق عنایت فرماید به عبارات و نکات آموزنده و توصیه‌های ارجمند فاضل بزرگوار توجه کنند و همه مردم و تمامی‌آحاد جامعه و ما و شما بکوشیم تا اسلام و آیینی را که پیامبر عظیم‌الشان اسلام حضرت محمدمصطفی(ص) موجد آن بود و امام حسین(ع) سرور آزادگان جهان و نواده آن رسول باعث بقای آن شد تبلیغ کنیم و هر حرکت و سکونی و هر تلاش و توقفی بر پایه اهداف شهید بزرگ عاشورا باشد. خداوندا تو ما را براهی بدار که رضای تو در آنست و اباعبدا... الحسین(ع) و یارانش جان خویش بر سر آن نهادند. به امید آن شایستگی ها.

مدیرمسئول

پی نوشت‌ها :
1- «درسی که حسین(ع) به انسانها آموخت»، شهید سیدعبدالکریم هاشمی‌نژاد، صفحه 184 و 185، تالیف، انتشارات فراهانی، چاپ 1351
2- «حسین بن علی را بهتر بشناسیم»، آیت ا... محمد یزدی، صفحه 54-55، چاپ قم، سال 1345
3- خبرآنلاین، گفتاری از استاد محمدرضا حکیمی